آخرین مطالب
امکانات وب
.
این خیلی خوبه که آدما برای شادی کردن و دور هم بودن دنبال بهونه باشن؟
در ظاهر ممکنه جوابش مثبت باشه، اما اگه یه کم دقیق تر فکر کنیم شاید قبل و بعد این جمله، چند تا چیز نانوشته پیدا کرد که معنیش رو خیلی عوض کنه!
.
کلمه ی بهونه کی استفاده میشه؟ بهونه، هم تراز دلیله، اما جنبه منفی داره؛ دلیل، دلالت کردن و استدلال و چرایی و منطق پشتشه، و بهونه، تقریباً یه مفهوم کاذبه! شاهدش هم اینکه وقتی کسی، با صغرا کبرا چیدن، میخواد از زیر کاری در بره یا چیزی رو توجیح کنه، بهش با لحن طعنه آمیزی اخطار میدن ک بهونه نیاره و بره کاری ک باید رو، انجام بده.
.
پس بله!
به نظر من این ایراده، و خیلی هم ریشه ی عمیقی داره که آدمیزاد، برای شادی و دور هم بودن و واسه خودش و دیگران وقت گذاشتن، دنبال قلابی باشه که خودش رو بهش گیر بندازه!
.
من نمیتونم بپذیرم آدمای خسته و داغون تو کوچه و خیابون، کمتر از ۲۴ ساعت دیگه، یه هو ۱۸۰ درجه تغییر فاز - قطعاً کاذب - میگیرن و واسه جشن گرفتن سال نو، سفره هفت سین میندازن و دورشون رو پر شیرینی و آجیل میکنن ( هرچند خیلیا واسه کمترین مقدارش هم توان مالی ندارن )
.
زندگی نباید انقد کشکی باشه.
نمیگم بده که خستگی و خمودگی، جاش رو به لبخند و آسایش بده؛ اتفاقاً برعکس، خیلی هم خوب بود اگه رد شدن ثانیه شمار از یه لحظه، ورق خوردن تقویم، یا گذشتن زمین از یه نقطه، همچین تغییر بزرگی رو به وجود بیاره؛
امّا ...
امّا!
امّا این اتفاقی نیست، که توی یه دنیای عادی بیفته. بیشتر شبیه معجزه ست و احتمالاً هرگز توی سیاهه تجربه های کسی، نوشته نمیشه
.
از نگاه من
هر روز، از طلوع، نو روز، یعنی یه روز نو، حساب میشه
امّا هیچ روزی
اونقدر با دیروزش فرق نداره
که هیچ منطقی، این همه تفاوت رو بپذیره
.
و کیه که ندونه، واقعاً تفاوتی وجود نداره؛
سال نو، از هر فرهنگی که باشه، یه قرارداد به اسم تقویمه، که اگه نویسنده اش عوض بشه، مثل ۹۶ی که ۹۷ شده، امّا 2018اش تکون نخورده، حتی عددش هم تغییر نمیکنه « روایت خطّی یک پیاده راه »...
این خیلی خوبه که آدما برای شادی کردن و دور هم بودن دنبال بهونه باشن؟
در ظاهر ممکنه جوابش مثبت باشه، اما اگه یه کم دقیق تر فکر کنیم شاید قبل و بعد این جمله، چند تا چیز نانوشته پیدا کرد که معنیش رو خیلی عوض کنه!
.
کلمه ی بهونه کی استفاده میشه؟ بهونه، هم تراز دلیله، اما جنبه منفی داره؛ دلیل، دلالت کردن و استدلال و چرایی و منطق پشتشه، و بهونه، تقریباً یه مفهوم کاذبه! شاهدش هم اینکه وقتی کسی، با صغرا کبرا چیدن، میخواد از زیر کاری در بره یا چیزی رو توجیح کنه، بهش با لحن طعنه آمیزی اخطار میدن ک بهونه نیاره و بره کاری ک باید رو، انجام بده.
.
پس بله!
به نظر من این ایراده، و خیلی هم ریشه ی عمیقی داره که آدمیزاد، برای شادی و دور هم بودن و واسه خودش و دیگران وقت گذاشتن، دنبال قلابی باشه که خودش رو بهش گیر بندازه!
.
من نمیتونم بپذیرم آدمای خسته و داغون تو کوچه و خیابون، کمتر از ۲۴ ساعت دیگه، یه هو ۱۸۰ درجه تغییر فاز - قطعاً کاذب - میگیرن و واسه جشن گرفتن سال نو، سفره هفت سین میندازن و دورشون رو پر شیرینی و آجیل میکنن ( هرچند خیلیا واسه کمترین مقدارش هم توان مالی ندارن )
.
زندگی نباید انقد کشکی باشه.
نمیگم بده که خستگی و خمودگی، جاش رو به لبخند و آسایش بده؛ اتفاقاً برعکس، خیلی هم خوب بود اگه رد شدن ثانیه شمار از یه لحظه، ورق خوردن تقویم، یا گذشتن زمین از یه نقطه، همچین تغییر بزرگی رو به وجود بیاره؛
امّا ...
امّا!
امّا این اتفاقی نیست، که توی یه دنیای عادی بیفته. بیشتر شبیه معجزه ست و احتمالاً هرگز توی سیاهه تجربه های کسی، نوشته نمیشه
.
از نگاه من
هر روز، از طلوع، نو روز، یعنی یه روز نو، حساب میشه
امّا هیچ روزی
اونقدر با دیروزش فرق نداره
که هیچ منطقی، این همه تفاوت رو بپذیره
.
و کیه که ندونه، واقعاً تفاوتی وجود نداره؛
سال نو، از هر فرهنگی که باشه، یه قرارداد به اسم تقویمه، که اگه نویسنده اش عوض بشه، مثل ۹۶ی که ۹۷ شده، امّا 2018اش تکون نخورده، حتی عددش هم تغییر نمیکنه « روایت خطّی یک پیاده راه »...
ما را در سایت « روایت خطّی یک پیاده راه » دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 1bi-obour4 بازدید : 181