03-23-13

عینکم جزو شخصیتم شده؛ حس میکنم نماد دقت و‌ ریزبینی منه. شبا که میخابم، موقتی از صورتم برش میدارم، به این فکر میکنم که اگه زلزله بیاد و زیر خروار خروار آوار برم، کاش عینکم سالم پیدا بشه؛ یا نه، یه شیشه ش ترک خورده باشه به نشونه مردنم، و یه شیشه ش سالم مونده باشه، به نشونه نگاهم.

عینکمو خیلی دوسش دارم، حس میکنم روزی که بیاد و من نباشم، عینکم داد میزنه که یه روزی وجود داشتم ...

« روایت خطّی یک پیاده راه »...